معرفی ساز عود یا بربط همراه با تکنوازی هنرجویان و هنرآموزان هنرستان
بربط که در زبان عربی عود نامیده می‌شود از سازهای زهی مضرابی (زخمه‌ای) است که در ساخت آن چوب، زه یا نایلون و استخوان به کار رفته است. عود، بربط یا رود از جمله معمول‌ترین سازهای موسیقی ایران قدیم است. ظاهر این ساز به شکل گلابی، از جنس چوب درخت توت و گاه فوفل و آبنوس با کاسه طنینی بزرگ و دسته کوتاه به طول تقریبی 85 سانتی‌متر است.
ساز عود صدای بسیار دلنشینی دارد و هنگام نواختن به صورت افقی روی ران پا گذاشته می‌شود. این ساز در حقیقت نوعی سمبل تاریخی برای سازهای ایرانی به شمار می‌آید و از آن در موسیقی سنتی خاورمیانه و شرق آفریقا استفاده می‌شود.
این ساز که برای ایجاد صدای بم در گروه نوازی به کار می‌رود؛ بر خلاف سازهای زهی- زخمه‌ای دیگر ایران فاقد پرده بندی بوده و دارای ۱۰ تا ۱۳ سیم است. چون سطح ساز بربط از چوب پوشیده شده بود، اعراب آن را عود نامیدند. عود در زبان عربی به معنای چوب است این واژه در اصل عربی شده واژه رود فارسی می‌باشد که هم نام دیگر بربط است و هم به معنای سیم در سازهای زهی می‌باشد.
این ساز پس از اینکه به اروپا برده شد، نام لوت بر آن نهادند. واژه لوت از نگارش کلمه العود به وجود آمده و به تدریج به لوت تبدیل شده است.کلمه بربط در واقع از دو واژه «بر» و«بط» تشکیل شده به معنی «مانند بط» و بط به معنی مرغابی است. در کل شکل این ساز به دلیل اینکه سینه جلو داده و گردن کوچکی دارد؛ به مرغابی تشبیه شده است. دیدگاه دیگر این واژه را برگرفته از نام «باربد» نوازنده رود در دربار خسرو پرویز می‌داند. این واژه به صورت بربت نیز نوشته شده است.
بربط یا عود، بم‌ترین صدا را در بین سازهای زهی دارد. صدای بربط بم، نرم و در عین حال گرم و جذاب و نسبتاً قوی است. این ساز هم در تک‌نواز و هم در گروه‌نوازی مورد استفاده قرار می‌گیرد.از جمله عود نوازان معروف می‌توان به منصور نریمان، حسن منوچهری، محمود رحمانی پور، اکبر محسنی، عبدالوهاب شهیدی، ارسلان کامکار، حسین بهروزی‌نیا، محمد فیروزی و جمال جهانشاه اشاره کرد.
معرفی ساز تار همراه با تکنوازی هنرجویان رشته موسیقی
تار، از سازهای اصلی زهی مضرابی(زخمه‌ای)است که در ساخت آن از چوب، پوست، استخوان، زه(روده تابیده چهارپایان) و فلز استفاده می‌شود و طول کلی آن حدود 95 سانتی‌متر است. اگرچه در گذشته‌های دور، نامی از آن برده نشده است؛ اما از حدود دویست سال پیش، تار، یکی از سازهای اصلی موسیقی ملی ایران است.
ساز تار از دیرباز ساز پرطرفداری بوده و با نوازندگی بزرگانی چون حسین علیزاده، جلیل شهناز ، محمدرضا لطفی و فرهنگ شریف به اوج خود رسیده است.
ساختمان ساز
ساز تار شامل دو کاسه به هم چسبیده به نام‌های (نقاره) و (کاسه) است که روی آنها پوست نازکی کشیده شده است. شکل کاسه تار مانند دو دل به هم چسبیده و از پشت شبیه به انسان نشسته‌ای است. کاسه ساز بیشتر از کنده کهنه چوب توت ساخته می‌شود که هرچه این چوب کهنه‌تر باشد به دلیل خشک بودن تارهای آن چوب، تار دارای صدای بهتری خواهد بود. پرده‌ها از جنس روده گوسفند و دسته و پنجه معمولاً از چوب گردو تهیه می‌شوند. این ساز شش سیم دارد که هر کدام دو به دو کوک می‌شوند. سیم‌های شش‌گانه عبارتند از دو سیم سفید (پائین) که هم‌صدا کوک می‌شوند. دو سیم زرد (هم‌صدا)، یک سیم سفید نازک (به نام زیر) و بالاخره یک سیم زرد (بم)، که دوتای آخری غالباً به فاصله اکتاو کوک می‌شوند.
در سال‌های گذشته هنرجویان بسیاری در این هنرستان، نوازندگی این ساز اصیل ایرانی را فراگرفته‌اند که در ادامه می‌توانید نمونه‌هایی از تکنوازی آنها را در فایل‌های ضمیمه مشاهده کنید.
موسیقی
موسیقی زبان احساسات و عواطف و بیان زیبائی و انسانیت است. موسیقی صمیمی‌ترین، مطبوع‌ترین و زیباترین هنر ارتباط بشری است. از موسیقی می‌توان برای سرودهای وحدت ملی و حماسی و همچنین صلح و اتحاد جهان بهره گرفت.افلاطون، فیلسوف بزرگ یونانی، عقیده دارد؛ موسیقی برای تعلیم و تربیت جوانان و نوجوانان و همچنین برای ادامه حیات انسان‌ها ضروری است.
در این راستا با توجه به نیاز اشاعه فرهنگ صحیح و اصیل موسیقی در محیطی کاملا آموزشی و اسلامی با مساعدت معاونت محترم هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان و سازمان آموزش و پرورش استان، رشته موسیقی در سال تحصیلی80-1379 تاسیس شد و هنرجویان زیادی در این رشته فارغ التحصیل شده اند و در مراکز دانشگاهی و هنری مشغول به تحصیل و کار هستند.
هنرستان هنرهای زیبای دختران با تاسیس رشته موسیقی، ضمن شکوفایی استعدادهای هنری و اعتلای هنر موسیقی در راستای اشاعه صحیح موسیقی و پرورش هنرمندان دختر گامی موثر برداشته است.
هنرجویان در دوران تحصیلی خود با مفاهیمی چون: فیزیک صوت، ساختار موسیقی ایران و جهان، سرایش و تربیت‌شنوایی، سازشناسی جهانی، هماهنگی عمومی، آواز گروهی، آشنایی با شعر ، تاریخ موسیقی جهانی و ... آشنا می‌شوند.
زمینه‌های شغلی:
ویژگی‌های فردی :